Και το νησί των Φαιάκων άνοιξε το φιλόξενο λιμάνι του, για να μας υποδεχτεί, όπως υποδέχτηκε, σύμφωνα με το μύθο και τον Οδυσσέα εκεί κοντά στο ήσυχο ποτάμι, όπου μπόρεσε να φτάσει κολυμπώντας αποφεύγοντας τα απότομα βράχια, για να περάσει τη νύχτα του κάτω από ένα δέντρο σκεπασμένος με τα φύλλα του.

Οι μαθητές της τρίτης τάξης του σχολείου μας, βέβαια και οι συνοδοί καθηγητές δε χρειάστηκε να κοιμηθούν έξω στο ξενοδοχείο των αστέρων, αλλά σε ένα από τα πολλά ξενοδοχεία που διαθέτει το νησί στη Δασιά.

Η διαδρομή από τη Δράμα μέχρι την Ηγουμενίτσα με ένα διάλειμμα στη Βέροια ήταν σύντομη χάρη στην Εγνατία οδό και στις ανέσεις που μας παρείχαν οι οδηγοί των δύο λεωφορείων που ανέλαβαν τη μετακίνηση των μαθητών.

Το ταξίδι με το καράβι χαρούμενο, όπως και εμείς που καθίσαμε όλοι μαζί στην πλώρη, κάποιοι για να ξαναζήσουν την περίφημη εκείνη σκηνή του Τιτανικού και οι περισσότεροι με την ανυπομονησία να δούμε από μακριά πρώτοι να ξεπροβάλλουν οι ξεχωριστές πολυώροφες πέτρινες κατοικίες της πόλης της Κέρκυρας ίσως πολύ λίγο διαφορετικές από εκείνες που περιγράφει ο Θουκυδίδης στο κεφάλαιό του για τον εμφύλιο στο νησί την εποχή του πελοποννησιακού πολέμου.

Το πρόγραμμα της εκδρομής τηρήθηκε απαρέγκλιτα σχεδόν και οι μαθητές έδειξαν ξεχωριστή συνέπεια στις υποχρεώσεις τους. Η Παλαιοκαστρίτσα με το μικρό βυζαντινό μουσείο της ήταν όμορφη, η Σίσσυ μας υποδέχτηκε στην είσοδο του Αχιλλείου και η ξεναγός μας αποκάλυψε μερικά μικρά μυστικά από τη ζωή των γαλαζοαίματων που έζησαν για λίγο στην κατοικία. Θαυμάσαμε την αυλή με το τεράστιο άγαλμα του Αχιλλέα, αλλά και το άλλο ,του Αχιλλέα θνήσκοντα καθώς και τις προτομές με τους φιλοσόφους.

Το Κ(κ)ανόνι ατένιζε από μακριά το μικρό νησάκι σαν άγρυπνος φρουρός  έτοιμος να τιμωρήσει όσους θα ήθελαν να συλλήσουν την εκκλησία με την πολύτιμο εικόνα από την Παναγία των Βλαχερνών.

Η πόλη της Κέρκυρας και η Σπιανάδα φιλόξενες και οι δύο, τα καντούνια όχι πολυσύχναστα ακόμη καθώς δεν είχε αρχίσει η τουριστική περίοδος, αλλά γεμάτα μυρωδιές και αρώματα. Ο Άγιος μας έδωσε τη ευλογία του και ένα φυλαχτό για τους μαθητές που ετοιμάζονται για το μεγάλο αγώνα, φτιαγμένο από το ύφασμα που κάθε χρόνο μία πλούσια κερκυραϊκή οικογένεια αναλαμβάνει να αγοράσει ,για να καλύψει το σεπτό σώμα του.

Στο δρόμο της επιστροφής οι μορφές των κέρινων ομοιωμάτων στο μουσείο του Βρέλλη, που μας περίμεναν στις προθήκες τους, μας ξάφνιασαν ευχάριστα και ζωντάνεψαν μπροστά μας περασμένες εποχές.

Δυστυχώς, όμως, όλα τα ωραία πράγματα κρατάνε λίγο. Όσο όμως ήμασταν εκεί μας φάνηκε πολύς ο καιρός. Δεθήκαμε μεταξύ μας, τραγουδήσαμε, γελάσαμε, χορέψαμε, ανταλλάξαμε μυστικά και σκέψεις. Όλα πήγαν καλά και γυρίσαμε πίσω με λύπη για κάτι όμορφο που τελείωσε,  αλλά και με χαρά για όσα ζήσαμε.

Καλή τύχη παιδιά, η ζωή και η τύχη να σας επιτρέψει να κάνετε πολλά ταξίδια...............

Μαρία Αντωνιάδου